-İtalyan RÖNESANSI 1453'te Osmanlı'nın Konstantinopolis'i ele geçirmesiyle, Konstantinopolis'ten kaçan çok sayıda bilim adamı ve zanaatkâr, Kuzey İtalya'nın evlerinde yeni iş ve dinleyici buldu. Onlarla birlikte, İslam dünyasında uzun süredir korunan klasik dünyanın eski bilgisi geldi. Bu klasik bilginin gerekliliği, özellikle İsviçre'de olmak üzere, Avrupa'nın eski kayıp kütüphanelerindeki arayışı daha fazla ateşledi. Bunlar o zamanlar, şimdi Rönesans dediğimiz insan olasılıklarının entelektüel genişlemesine ve yeniden tasarlanmasına yol açan koşullardı.
Her ne kadar bu dönemden; "bilginin, insanlar tarafından kaleme alınmış, geleneksel kitaplar yerine, ölçüm ve hesap yöntemiyle 'doğanın kitabı'na dönüşü" olarak bahsedilse de, Roma İmparatorluğu döneminde başlayan merkezileşme hareketinin evrenselleşmeye başlaması ile Modernin temellerinin atıldığını söylemek mümkün gibi görünüyor. İnsan artık doğaya, ona hükmetmek hevesiyle geri dönüyor da denebilir.
“Francis Bacon, 1603'te “Zamanın Eril Doğuşu” 1603'te şunları duyurduğundan beri: "Onu hizmetinize bağlamak ve onu köleniz yapmak için tüm çocuklarıyla birlikte sizi doğaya götürüyorum", doğa modern insanın kültüründen ve toplumundan ayrılmış olarak görülüyor. Modern projenin taş ocağı olarak köleleştirilmek, çıkarılmak ve el konulmak için oradadır. (Jeremy TILL)
Grek ve Latin dünyasına ait klasik kabul edilen yüksek nitelikli bilim, felsefe ve sanat yapıtlarında sergilenmiş olan içeriğe öykünme olarak başladığını düşündüğümüz, Rönesans olarak adlandırılan bu dönemde Erasmus'un meşhur: "İnsan doğulmaz,insan imal edilir veya insan olunur" deyişinde; Doğa'dan kopuş ve kendisini doğadan soyutlama sürecinin adımlarını görebilmek mümkün gibi görünüyor. (Bilim ve Teknoloji Tarihi) Öte yandan Yeniçağ'ın sonunda, Modern Dönemin başında İmmanuel Kant’ın “İnsan, yalnızca eğitimle insan olabilir.” ifadesi insan olmak ile eğitim arasındaki vazgeçilmez bağa vurgu yapmaktadır. (Kant, 1803, s. 11) (Celal YEŞİLÇAYIR)

Tüm insanlığın çağlar boyunca yaşadığı aşamalar 'Bir Bireyin Olgunlaşma Evreleri' olarak düşünüldüğünde; Bu dönem bir 'İstek Evresi' olarak düşünülebilir.
-İSTEK EVRESİ ; Öznel bilincin, nesnellik talebi. Bilincin zamansallığı, onun deneyimindendir. Henüz iradeye rastlanmaz. Ancak istek kavramı ortaya çıktığından itibaren bilinç, zamana maruz kalan değil, ona sahip olan, zamanı kullanan olarak kendisini gösterecektir. Bilinç, emeği aracılığıyla ortaya çıkardığı nesnede gerçekleşir. (Acar 2016)
Onyedinci yüzyıl İngiliz pratiğinin -evrensel olmasa da- genel eğilimi, ihtilaf ve çekişmeleri teşvik ettiği genel olarak kabul edilen, doğa felsefesinin içindeki katı teolojik, ahlaki ve politik yaklaşımların meşruiyetini reddetmekti. Doğa ve madde hakkında, deneylere dayalı kesinlik iddiası ile konuşmak, mekanik açıklamalarda bulunmak, insan deneyimindeki -kültürel alanlar da dahil olmak üzere- tüm olguların açıklanması için bütünüyle yeterli değildi. Hatta, Robert Boyle tarafından; ahlak ve poitikanın mekanik yasalara göre işleyen maddesel doğanın açıklanma sürecine katılmasının tüm insanlığın sahip olduğu bilginin gelişmesine engel olduğu yazılmıştır. (Steven Shapin, The Scientific Revolution)
Doğa bilginleri ile çalışan Albrecht Dürer ve Leonardo da Vinci gibi sanatçılar da hayvan ve insan bedenleriyle ilgilendiler ve detaylı fizyoloji çalışmalarıyla, gittikçe büyüyen anatomi bilgisine katkıda bulundular. Simya ve doğal büyü gelenkleri, özellikle Paracelsus'un çalışmaları, yaşayan dünya hakkında varolan bilgilere katkı sağladı. Simyacılar, organik maddeyi kimyasal analize tabi tuttular ve hem biyolojik hem de mineral farmakoloji ile ilgili deneyler yaptılar. Bu gelişmeler 17. yüzyıla kadar devam eden mekanik felsefenin ortaya çıkışıyla geleneksel organizma olarak doğa metaforunun makina olarak doğa metaforuyla değişmesinin bir parçasıydı.(Wikipedia/Biyoloji_tarihi)